Πως μπορεί κάποιος να προετοιμάσει αυτά τα μανιτάρια;
Τσάι Αμανίτη
Για τους αρχάριους τα βασικά της προετοιμασίας περιλαμβάνουν δυο κύριες διαδικασίες:
Η πρώτη διαδικασία είναι η κίνηση των αλκαλοειδών από τα μανιτάρια στο νερό. Αυτή η πράξη παρακάμπτει την κατανάλωση της χιτίνης (πιθανός σημαντικός παράγοντας ναυτίας για άτομα με ευαισθησία στο στομάχι). Η δεύτερη διαδικασία αφορά τη χρήση μιας μεγάλης ποσότητας μανιταριών για τη δημιουργία ενός δυνατού υγρού που θα παρέχει πολλές ποσότητες λήψης για πειραματισμούς με σταδιακά ανοδική ένταση – αυτό το υγρό θα εμπεριέχει τη μέση ισχύ όλων των μανιταριών που θα χρησιμοποιηθούν.
Βήμα 1
Οι δυο βιοδραστικές ουσίες των αμανιτών – Ιβοτενικό Οξύ και Μουσκιμόλη – είναι υδατοδιαλυτές όταν τα μανιτάρια βυθίζονται σε ζεστό νερό. Οταν κάποιος χρησιμοποιεί αποξηραμένα μανιτάρια πρέπει να χρησιμοποιήσει ψαλίδι για να τα κόψει σε μικρότερα κομμάτια ή να τα σκίσει με τα χέρια του. Καλύτερα τα μανιτάρια να μην γίνουν σκόνη επειδή το φιλτράρισμα στο τέλος θα είναι πιο δύσκολο.
Βήμα 2
Σε μια κατσαρόλα προστίθεται νερό – περίπου 500 ml ανά 20 γραμμάρια κομμένων μανιταριών. Αφού το νερό βράσει, τα μανιτάρια πετιούνται μέσα. Έπειτα η θερμότητα του ματιού της κουζίνας μειώνεται σε χαμηλή ένταση ώστε το μείγμα να σιγοβράζει. Το καπάκι της κατσαρόλας πρέπει να μένει επάνω σε αυτή κατά τη διάρκεια του σιγοβράσιμου των μανιταριών. Αυτή η διαδικασία παίρνει 20-30 λεπτά. Σε εκείνο το σημείο, σχεδόν όλα τα αλκαλοειδή θα έχουν μετακινηθεί από τα μανιτάρια στο νερό.
Βήμα 3
Τα μανιτάρια τοποθετούνται σε ένα σουρωτήρι και πιέζονται ώστε όλο το νερό που έχει μείνει μέσα τους να εξαχθεί. Ένα τούλι μπορεί να είναι χρήσιμο για το σούρωμα τους.
Αφού το διάλυμα σουρωθεί, είναι έτοιμο για λήψη. Μπορεί να τοποθετηθεί σε πλαστικό δοχείο ή σε παγοθήκες και έπειτα να μπει στην κατάψυξη. Όποτε πρόκειται να χρησιμοποιηθεί, το διάλυμα ξεπαγώνεται και σπάει σε κομμάτια για να χρησιμοποιηθεί. Η τοποθέτηση του σε παγοθήκες θα επιτρέπει καλύτερη διαχείριση των ποσοτήτων λήψης. Όταν το υγρό διάλυμα τοποθετείται στην κατάψυξη, θα είναι εντάξει για κατανάλωση για χρονικό διάστημα ~1 εβδομάδας.
Σημαντικές σημειώσεις:
- Η δύναμη του κάθε καπέλου αμανιτών μπορεί να διαφέρει δραματικά. Καλύτερα να χρησιμοποιούνται όσα περισσότερα μανιτάρια μπορούν να χωρέσουν στην κατσαρόλα. Εάν κάποιος χρησιμοποιεί αποξηραμένα μανιτάρια, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τουλάχιστον 15 γραμμάρια. Ο στόχος είναι η δημιουργία ενός ισχυρού διαλύματος που θα επιτρέπει περιθώρια πειραματισμών και τη δυνατότητα έυρεσης της κατάλληλης ποσότητας λήψης αλλά και των συνακόλουθων ποσοτήτων.Η χρήση ενός μόνο καπέλου τη φορά ή μικρών ποσοτήτων δεν επιτρέπει την ελεγχόμενη παροχή της ποσότητας λήψης και θα πρέπει να γίνονται μαντεψιές για το αν η ποσότητα λήψης θα είναι αρκετή ή υπερβολική.
- Κατά την προετοιμασία θα πρέπει να καταγράφεται το βάρος των μανιταριών που θα χρησιμοποιηθούν και ο τελικός όγκος του υγρού που θα προκύψει μετά το βράσιμο. Έπειτα με απλές μαθηματικές πράξεις, υπολογίζεται η αρχική ποσότητα λήψης. Για παράδειγμα αν ο ΄όγκος του νερού που έχει απομείνει από 20 γραμμάρια μανιταριών είναι 200 ml, θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως 10 ml αυτού του διαλύματος = 1 γραμμάριο μανιταριών. Δείτε το προηγούμενο άρθρο για να κάνετε τις αντιστοιχίες με τις ποσότητες λήψης εδώ: https://ethosherbals.com/wiki/smartshop/amanita-muscaria-other-amanitas-a-guide/
- Πάντα κάποιος θα πρέπει να ξεκινά με γνώμονα την ασφάλεια του, προσπαθώντας για τις χαμηλότερες δυνατές ποσότητες λήψης. Καλύτερα οι πρώτοι πειραματισμοί να πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να παρατηρούνται καλύτερα οι επιδράσεις. Αν οι επιδράσεις δεν είναι οι επιθυμητές / είναι αδύναμες, την επόμενη φορά η ποσότητα λήψης αυξάνεται με σύνεση μέχρι να βρεθεί η “χρυσή τομή”.
- Μετά το πέρας αυτής της διαδικασίας, θα έχουμε ένα διάλυμα με ιβοτενικό οξύ και μουσκιμόλη. Ορισμένες από τις ανεπιθύμητες επιδράσεις των αμανιτών (πχ ναυτία, κράμπες οφείλονται στο ιβοτενικό οξύ). Μέσω της αποκαρβοξύλωσης που θα αναφέρουμε στη συνέχεια, μπορούμε να μετατρέψουμε το ιβοτενικό οξύ σε μουσκιμόλη ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τις αρνητικές σωματικές παρενέργειες. Από την άλλη αυτή η μετατροπή θα κάνει την επίδραση των μανιταριών και περισσότερο χαλαρωτική για το σώμα και το νου. Κάποιοι αρέσκονται στις ενεργητικές επιδράσεις του ιβοτενικού οξέος οπότε επιλέγουν να μην κάνουν την αποκαρβοξύλωση. Όπως και να έχει, αναλόγως της διάρκειας του βρασμού των μανιταριών (με τον τρόπο που αναφέρεται στην επόμενη ενότητα), μπορεί να ελεγχθεί η αναλογία ιβοτενικού οξεος : μουσκιμόλη οπότε το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να ικανοποιεί κάθε “γούστο”. Περισσότερα για όλα αυτά στη συνέχεια.
Η αποκαρβοξύλωση
Η ναυτία και ο εμετός είναι κάποιες από τις αρνητικές επιδράσεις της λήψης των αμανιτών. Προκαλούνται από τη χιτίνη των μανιταριών και το ιβοτενικό οξύ. Η χιτίνη απομακρύνεται με την προετοιμασία των μανιταριών σε τσάι. Και το ιβοτενικό οξύ μπορεί να μετατραπεί σε μουσκιμόλη μέσα από την προετοιμασία της αποκαρβοξύλωσης που θα αναφερθεί παρακάτω.
Καταρχάς πρέπει να ακολουθηθούν τα βήματα που αναφέρονται παραπάνω με τη δημιουργία τσαγιού από μια μεγάλη ποσότητα μανιταριών (τουλάχιστον 15 γραμμάρια αποξηραμένων μανιταριών/ιδανικά 60+ γραμμάρια). Όταν τα μανιτάρια θα έχουν σιγοβραστεί και πεταχτεί σύμφωνα με τα βήματα παραπάνω, θα έχει απομείνει ένα υγρό διάλυμα με ιβοτενικό οξύ και μουσκιμόλη. Έπειτα ο στόχος είναι η αποκαρβοξύλωση. Αν το ζητούμενο είναι η αποκαρβοξύλωση και κάποιος θέλει να πειραματιστεί χωρίς μετρητή PH, καλύτερα να χρησιμοποιήσει απιονισμένο νερό στα προηγούμενα βήματα.
Το ιβοτενικό οξύ μετατρέπεται σε μουσκιμόλη μέσω της αποκαρβοξύλωσης. Η αποκαρβοξύλωση λαμβάνει χώρα σε εύρος PH 2.5 – 3.0 στους ~90ºC. Στο υγρό διάλυμα πρέπει να προστεθεί κιτρικό οξύ (το αποκαλούμενο και “ξυνό” στα super markets). Αν έχει χρησιμοποιηθεί απιονισμένο νερό για τη δημιουργία τσαγιού, προστίθενται αργά περίπου 9 γραμμάρια κιτρικού οξέος/1 λίτρο νερού. Όποιος διαθέτει μετρητή PH (συνιστάται) προσθέτει κιτρικό οξύ μέχρι το διάλυμα να αποκτήσει PH 2.7.
Η πλήρης αποκαρβοξύλωση του ιβοτενικού οξέος πραγματοποιείται μετά από 3 ώρες υπό αυτές τις συνθήκες. Όσοι ξεκινούν τη γνωριμία τους με τα μανιτάρια, καλύτερα να στοχεύσουν για αποκαρβοξύλωση ποσόστωσης 30-50% (σιγοβράσιμο για 1-1,5 ώρα). Αυτή η πρακτική είναι καλύτερη για να νιώσουν καλύτερα τις επιδράσεις και του ιβοτενικού οξέος – το ιβοτενικό οξύ προσθέτει τα δικά του χαρακτηριστικά στην εμπειρία.
Η Αποκαρβοξύλωση Βήμα – Βήμα
Τα βήματα που αναφέρονται παρακάτω προϋποθέτουν το σιγοβράσιμο των μανιταριών σε σκέτο νερό για μισή ώρα και το συνακόλουθο σούρωμα τους. Αν τα μανιτάρια έχουν σιγοβραστεί για μισή ώρα όπως αναφέρεται στην προηγούμενη ενότητα, η διαδικασία έχει ως εξής:
- Το διάλυμα τοποθετείται σε μια κατσαρόλα. Προστίθεται κιτρικό οξύ αργά μέχρι το διάλυμα να φτάσει να έχει PH 2.5-3.0. Το κιτρικό οξύ ανακατεύεται καλά με το νερό και έπειτα λαμβάνεται η μέτρηση με μετρητή PH. Αν έχει χρησιμοποιηθεί απιονισμένο νερό, χρειάζεται το ανακάτεμα περίπου 9 γραμμαρίων κιτρικού οξέος / 1 λίτρο διαλύματος ώστε να έχουμε το κατάλληλο εύρος PH. Αν δεν έχει χρησιμοποιηθεί απιονισμένο νερό, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ μετρητής PH. Πρέπει να αναμένουμε 10 λεπτά μετά το ανακάτεμα ώστε να ελέγξουμε το PH.
- Το διάλυμα πρέπει να αρχίσει να βράζει με το μάτι της κουζίνας αναμμένο στο φουλ. Έπειτα αφού φαίνεται πως αρχίζει να βράζει, η θερμότητα χαμηλώνεται ώστε το διάλυμα να σιγοβράζει. Το καπάκι της κατσαρόλας παραμένει στο σκεύος μέχρι το τέλος της διαδικασίας.
- Κάθε μισή ώρα το καπάκι πρέπει να ανασηκώνεται και να ελέγχεται το διάλυμα του PH. Πολλά όργανα μέτρησης του PH δεν αποδίδουν σωστές μετρήσεις σε θερμοκρασίες >50ºC. Σε αυτήν την περίπτωση, ένα μικρό μέρος του διαλύματος μεταφέρεται σε ένα μικρό μπωλ για να ψυχρανθεί και μετά λαμβάνεται η μέτρηση του PH.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, η πλήρης μετατροπή του ιβοτενικού οξέος σε μουσκιμόλη (100%) πραγματοποιείται με το σιγοβράσιμο του όξινου διαλύματος για 3 ώρες. Αν το διάλυμα σιγοβράσει για μισή ώρα υπό τις προαναφερόμενες συνθήκες, η μετατροπή του ιβοτενικού οξέος σε μουσκιμόλη ανέρχεται στο ~33%. Περισσότερο ιβοτενικό οξύ = μεγαλύτερη πιθανότητα ναυτίας. Όμως ταυτόχρονα μειώνονται και δυνητικά θετικές επιδράσεις όπως η σωματική ενεργητικότητα και ευφορικότητα.
Πρακτικό παράδειγμα υπολογισμού ποσότητας λήψης
Μετά το σιγοβράσιμο, καλό είναι να μετρηθεί ο όγκος του διαλύματος. Έτσι μπορούμε να υπολογίζουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια την ποσότητα λήψης. Για παράδειγμα ας υποθέσουμε πως βράσαμε 20 γραμμάρια μανιταριών και μας έχουν απομείνει 200 ml υγρού διαλύματος. Αυτό σημαίνει πως κάθε 10 ml = 1 γραμμάριο μανιταριών.
Καλό είναι οι πειραματισμοί να ξεκινούν με μια μικρή ποσότητα διαλύματος:
Tο ισοδύναμο 1 γραμμαρίου (1000 mg) A. Muscaria ή
Το ισοδύναμο 0,75 γραμμαρίων (750 mg) A. Regalis ή
Το ισοδύναμο 0,5 γραμμαρίων (500 mg) Α. Pantherina
Κάθε μέρα ξεχωριστά (πρωινές/μεσημεριανές ώρες), η ποσότητα λήψης αυξάνεται λίγο λίγο μέχρι να φτάσουμε στο κατάλληλο σημείο.
.
Αφού το υγρό διάλυμα αποκαρβοξυλωθεί, μπορεί να τοποθετηθεί σε πλαστικό δοχείο ή σε παγοθήκες και έπειτα να μπει στην κατάψυξη. Όποτε πρόκειται να χρησιμοποιηθεί, το διάλυμα ξεπαγώνεται και σπάει σε κομμάτια για να χρησιμοποιηθεί. Η τοποθέτηση του σε παγοθήκες θα επιτρέπει καλύτερη διαχείριση των ποσοτήτων λήψης. Όταν το υγρό διάλυμα τοποθετείται στην κατάψυξη, θα είναι εντάξει για κατανάλωση για χρονικό διάστημα ~1 εβδομάδας.
Αν θέλουμε να το διατηρήσουμε μακροπρόθεσμα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα βάμμα. Για να δημιουργήσουμε ένα βάμμα που θα μπορούμε να διατηρήσουμε μακροπρόθεσμα, προσθέτουμε καθαρή αιθυλική αλκοόλη στο τελικό διάλυμα μας σε ποσόστωση τουλάχιστον 25% . Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν είχαμε 200 ml υγρού διαλύματος, θα προσθέταμε περίπου 100 ml καθαρής αιθυλικής αλκοόλης στο διάλυμα μας –> 100 ml / 300 ml διαλύματος = ~33% αλκοόλης.
Έπειτα για να υπολογίσουμε την κατάλληλη ποσότητα λήψης κάνουμε τους αντίστοιχους υπολογισμούς. Για παράδειγμα έστω πως μετά την προσθήκη αλκοόλης, το βάμμα μας ανέρχεται στα 300 ml εμπεριέχοντας το ισοδύναμο 20 γραμμαρίων A. muscaria. Οπότε κάθε 15 ml του διαλύματος θα ισούται με ~1 γραμμάριο A.Muscaria.
Αν δεν θέλουμε να λαμβάνουμε μεγάλες ποσότητες βάμματος λόγω της αιθυλικής αλκοόλης, μπορούμε να μειώσουμε με προσοχ΄ή τον όγκο του νερού μέσω του βρασμού φροντίζοντας η θερμοκρασία να μην ξεπεράσει του 100 βαθμούς Κελσίου. Πχ έστω πως έχουμε όγκο διαλύματος 200 ml μετά την αποκαρβοξύλωση. Βάζουμε το διάλυμα σε ένα μπρίκι με το καπάκι κλειστό και σιγοβράζουμε μέχρι ο όγκος του διαλύματος να μειωθεί στα 100 ml. Έπειτα προσθέτουμε 50 ml αιθυλικής αλκοόλης υπολογίζοντας πως πλέον χρειαζόμαστε 7 ml του τελικού βάμματος για να έχουμε το ισοδύναμο ενός γραμμαρίου Amanita Muscaria.
Προσοχή : Σε περίπτωση που κάποιος πραγματοποιεί το σιγοβράσιμο του διαλύματος με σκοπό τη μείωση του όγκου του, θα πρέπει να το τσεκάρει συχνά – τουλάχιστον 1 φορά ανά ένα τέταρτο – ώστε να σιγουρευτεί πως δεν θα το εξαερώσει χαραμίζοντας το χρόνο, τα χρήματα και την προσπάθεια του! Όσο πιο μικρός ο όγκος του νερού, τόσο περισσότερη προσοχή απαιτείται. Καλό είναι να έχετε ένα ογκομετρικό δοχείο με βαθμονόμηση ανά 50 ml ώστε να ελέγχετε πιο εύκολα τη στάθμη του διαλύματος μέχρι να φτάσετε εκεί που θέλετε. Υπόψιν πως η διαλυτότητα της Μουσκιμόλης στο νερό είναι 10 mg / 1 ml. Κάθε γραμμάριο αποξηραμένου Α. Muscaria μπορεί να εμπεριέχει 8-15 mg Μουσκιμόλης – οι υπόλοιποι Αμανίτες ακόμα μεγαλύτερες συγκεντρώσεις. Θέλετε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 2 ml νερού στον όγκο του τελικού διαλύματος για κάθε γραμμάριο A.Muscaria, 3 ml νερού για κάθε γραμμάριο A. Regalis, 4 ml νερού για κάθε γραμμάριο A. Pantherina. Αυτή η αναφορά σχετίζεται με τον τελικό όγκο νερού του διαλύματος μετά το βράσιμο για τσάι ή μετά τη διαδικασία της αποκαρβοξύλωσης. Πάντα η μείωση του όγκου του διαλύματος να γίνεται με προσοχή χωρίς να ξεπερνιέται θερμοκρασια 100ºC !
Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος του οδηγού μας για τους Αμανίτες. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα και να αποκτήσετε μια καλή γνώση της χρήσης αυτών των μανιταριών για διάφορες παθήσεις ή και για ψυχοναυτική, μπορείτε να ξεκινήσετε διαβάζοντας το βιβλίο “Microdosing with Amanita Muscaria” της γιατρού Baba Masha.